سلسله نشست های “کاریز”

والتر بنیامین برای خطابِ «تجربه» از دو واژه بهره می‌بُرد.
او تجربه‌های خام، پراکنده و نامنسجم و آنیِ ما را با واژه Erlebnis مشخص می‌کرد، تجربه‌هایی كه به «مفهوم» و یا کانسپت تبدیل نمی‌شوند و در بسیاری موارد ناگفتنی می‌مانند و از بیانی جانانه تن می‌زنند و گاه به کرانه‌ی «خاطره» می‌رسند.

اما تجربه‌ای که با واژه Erfahrung تعریف می‌شود عبارت است از تجربه‌ای كه قابل «روایت» باشد، «مفهومی» را برساند و به سوژه «دانایی» ببخشد، این همان تجربه‌ای است كه به گفته بنیامین از آن «درس» می‌آموزیم، سلسله رویدادهای «کاریز» تلاش دارد تا به مرز زیبای این تجربیات نزدیک بشود، «تا بازی چه رخ نماید؟»

هدف از این پروژه بازشناسی «تجربه‌ زیسته» معماران بزرگ نسل‌های پیشین به اخلاف و نسل‌های سپسین و دانشجویان معماری است که از این میانه «تاریخ» به عنوان یک پیوستار و «امر تاریخی» آنطور که کارل یاسپرس می‌گوید در متن یک «زندگی زیسته» مراد شود، امری که اگرچه نیل به آن ناممکن است اما میزان تقریب و تقرب به آن، از شاخصه‌های یک «جامعه تاریخی» است و همین معیار نزدیکی است که ممیز یک جامعه‌ی شکل‌یافته با یک اجتماعی است که صرفا گذران ایام می‌کند.
از دیگر اهداف این پروژه، گردآوری زندگینامه، پروژه‌های انجام‌شده یا ناشده از طریق اسناد دست اول معیار و گفت‌وشنود با این معماران و بازخوانی فرجام و سرگذشت آن پروژه‌ها از منظر «زمانمندی» و «تاب‌آوری» تاریخی مردمان کشورمان در حفظ و نگهداری از این یادگارها است.