پایه‌های طراحی معماری

اگر معماری را دانش بپذیریم، می‌توان گفت که همانند سایر دانش‌ها از مفاهیمی شکل گرفته‌است که آن را می‌سازند. مفاهیمی که به شکل‌دهی آن کمک می‌کنند و شاید این مفاهیم مرز‌های آن را با سایر دانش‌ها مشخص می‌نمایند. مرزهای مفاهیمی مانند ایده، کانسپت و ایده‌های مورفوژنتیک چگونه اندازه‌گیری و تدقیق می‌شوند؟ کاتالیزورهای مسیر توسعه‌ی ایده و فرم چه نقشی در شکل‌گیری یک ایده در معماری ایفا می‌کنند؟ چه موضوعاتی از سایت، برنامه، بریف پروژه یا محصول فکری معمار برخاسته‌اند؟ از فرم، خواص و ژانر‌های آن، توصیف‌کننده‌های فرم، استراتژی فرم، ابزار، زبان و معاصریت زبان فرم چه می‌دانیم؟ دیاگرام‌ها و ابزارهای مشابه که به توسعه‌ی ایده کمک می‌کنند چگونه تولید می‌شوند؟ تفاوت بین کانتکست و محتوا چیست و چرا به تئوری‌پردازی در معماری الزام داریم؟
دانشجویان معماری در مسیر یادگیری، بارها و بارها با واژگانی مانند ایده، کانسپت، دیاگرام، حجم، فضا و… برخورد می‌کنند و بی آن که به معنا و مفهوم و مصادیق این مفاهیم تسلطی داشته باشند؛ یا تصویر شفافی از معنای این واژگان دست پیدا کرده باشند، آن‌ها را برای توصیف مسیر یا پروژه‌ی خود به کار می‌برند. نا‌مشخص بودن رابطه تئوری و عمل، تفاوت بین «بهانه‌ای برای طراحی» با «ایده»، نداشتن فرایندی مشخص برای طراحی یا مبهم بودن مفاهیم پایه‌ای معماری از جمله‌ چالش‌های رایج در مسیر یادگیری معماری است.
«پایه‌های طراحی معماری» در مدرسه‌ی پایه کانون معماران معاصر با هدف تشریح و توضیح نکات فوق به بیان بسیار واضح و شفاف کامران افشارنادری و با ذکر مثال‌ها و مصادیقی که در فرایند طراحی مستقیما به کار می‌آیند طراحی شده است. در این دوره تلاش می‌شود تا دانشجویان با دقت بیشتری به مفاهیم پیرامون معماری بیاندیشند و همچنین بتوانند در توضیحات پروژه‌ها و نقد‌های خود از دقت بالاتری در انتخاب واژگان برخوردار باشند. در پایان دوره از دانشجویان انتظار می‌رود بتوانند مفاهیم اولیه‌ی این رشته را تشخیص دهند و در جای درست و به معنای صحیح به کار‌گیرند. مدرس این دوره، دکتر کامران افشار نادری، از برجسته‌ترین منتقدین و متفکرین معماری در ایران هستند و طرح درس این دوره نیز Curation خاص ایشان از مطالب درسی می‌باشد.