طراحی پژوهی؛ تجربه‌ای برای تبیین طراحی به مثابه نقد

این دوره، در تلاش است تا با تکیه بر ادبیات نظری، تجارب و دستاوردهای ارزشمند عملی-حرفه‌ای تاریخ طراحی، روند پژوهش و این فرضیه را مطرح کند که نقد بخش جدایی ناپذیر روند طراحی است؛ و نقد نظری مبتنی بر کلام و نوشتار است می تواند به نقد عملی که مبتنی بر طرح و همجنس موضوع نقد است، تبدیل شود؛ درنهایت بحث، نقد و طراحی هم‌پیوند و هم‌زیست می‌شوند و بستری برای ساختن مدلی عملی و اختصاصی برای طراحی پژوهی فراهم می‌کند.

دستاورد دوره برای مشارکت کنندگان دربرگیرنده چهار محور اساسی است:

یکم، مرور ادبیات نظری طراحی و نقد، و بازخوانی آن؛

دوم، کاربست مدل‌های تجزیه، تحلیل و ترجمه در تفسیر اثر طراحی، برای بازتعریف مساله طراحی؛

سوم، برساختن مدل‌های تحلیلی-انتقادی برای یکی از آثار برجسته‌ی تاریخ طراحی به انتخاب پژوهشگر دوره، برای مفهوم سازی مساله‌ی طراحی؛

چهارم، برساختن مدل طراحی-انتقادی برای همان اثر، جهت ایده‌پردازی و ایده‌زایی در پاسخ به مساله.

ساختار برگزاری دوره به صورت سخنرانی و بحث (دو سوم از کل دوره) و مرور، تحلیل و نقد روند مطالعاتی پژوهشگر روی نمونه‌ی انتخابی‌اش (یک سوم دوره) خواهد بود. مطالعات برگزیده بعنوان دستاورد عملی دوره مستند خواهند شد و در صورت صلاحدید مدرس به صورت دیجیتالی به نمایش گذاشته خواهند شد. دوره توسط کاوه بذرافکن، معمار و پژوهشگر معماری برگزار می شود که با مطالعه انتشارات او، می‌توان به آگاهی از ساختار، دستگاه فکری و پژوهشی او دست یافت، در این میان، پادکستی از رادیو آویژ می‌تواند راهگشا باشد.