این دوره با نگاه به کار مورخانی مانند یوهان وینکلمان و هاینریش ولفلین، روی رویکرد فرمالیستیِ خوانش آثار معماری تاکید دارد. تاریخ معماری درواقع تاریخ دگردیسی و بازتعریف فرمها یا گونههاست؛ فرمهایی که در یک فرهنگ تولید شدهاند و در جریانِ انتقال به فرهنگی دیگر و نیز با پیچیدهتر شدنِ برنامههای ساختمانی، دچار دگردیسی میشوند. این دوره در سه جلسهی نخست روی مفاهیم پایه (شکل و زمین، پر و خالی، پارتی، گونهشناسی، نمونههای تاریخی و دگردیسی)، و در سه جلسهی پایانی روی بررسی دگردیسی ایدهها در تمدنهای مصر، یونان، و روم تمرکز میکند.
کامنت ها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.