معماری و مدرنیته

علیرغم مواجهه‌ی حدوداً دویست ساله‌ی ما با تمدن مدرن، در ایران هنوز ساده‌اندیشی‌ها و بدفهمی‌ها‌ی بسیاری در خصوص معنای مدرنیته و تعریف معماري مدرن وجود دارد و مباحث پست‌مدرن نیز به این سردرگمی‌ها بیش از پیش دامن زده است. هنگامی که ما از معماری مدرن به عنوان امری جدید که معماری و شهرهای سنتی ما را به کلی دگرگون ساخته است، سخن می‌گوییم، اغلب به شکلی تقلیل‌گرایانه به دستاوردهای معمارانه‌ی نیمه‌ی اول قرن بیستم در آثار پیشگامان برجسته‌ی تاریخ معماری می‌پردازیم و چنان تصویر کاذب، همگن و یکدست شده‌ای از آن ارائه می‌کنیم که راه را به فهم ریشه‌های بنیادین، تکثر نظریات تاریخی، و تعارضات درونی اندیشه‌ی غربی می‌بندد. در معماری و شهرسازی نیز همانند بسیاری از حوزه‌های دیگر، بیش از آنکه به شکلی انتقادی به سیر تحول اندیشه‌ها، تبارشناسی لحظه‌ی اکنون، و جستجوی بدیل‌های ممکن بپردازیم، به مصرف‌کننده‌ی صرفِ آخرین دستاوردها و محصولاتِ تحقق‌یافته‌‌ی مدرنیته یا همان مدرنیزاسیون بدل شده‌ایم. در این دوره با نیت تقابل با این ساده‌انگاری‌ها و ایجاد تردید در تصورات بدیهی انگاشته‌شده در خصوص معماری و شهرسازی مدرن و پست‌مدرن، سعی در طرح پیچیدگی‌های بحث از مدرنیته و تبعات آن براي معماری داریم و در جلسات مختلف دیدگاه‌های مختلف و گاه متضاد در این خصوص را به شکلی جدلی و در تقابل با یکدیگر به بحث خواهیم گذاشت. اغلب نویسندگانی که در این دوره مورد بررسی قرار خواهند گرفت، در تعریف ویژگی‌ها و وجوه تمایز معماری مدرن، و در تعیین نقطه‌ی آغاز و پایان آن با یکدیگر اختلاف اساسی دارند و این خود گواهی بر پیچیدگی بحث است.